It must be love, love, love...

Vandaag gingen we op bezoek bij Nadia, Jarne en Liesl. Nadia, is net als mij "een militairvrouw", haar man zit momenteel ook voor 4 maanden in Kosovo. Zij blijft achter met haar dochtertje Liesl van 4 en zoontje Jarne van 2. Als lotgenootjes hebben we elkaar gevonden. We kennen mekaar ondertussen reeds 4 jaar en hebben elkaar al sinds de vele oefeningen en missies van onze partners gesteund. Maar blijkbaar klikt het tussen Jarne en Mira ook héél goed!

Kusje...
Will you marry me?

Samen lekker knuffelen...

Da-da papa!

Speciaal voor mijn lieve papa, mijn grote held...



Dada, papa! Tot in april!
Je grootste fan, "soldaat Mira"!

De Sint is in het land!

Dat de Sint en zijn trouwe Pieten weer in het land zijn, kan je vooral merken aan de kinderen: 's morgens staan ze te popelen om als eerste de brievenbus te openen, met de sinterklaasboekjes in de aanslag wordt er dan heel wat gekeurd, gekozen, geknipt en geplakt in de Vlaamse huiskamers om tenslotte deze mooie brieven in de schoen te doen...En dan begint het lange wachten en aftellen naar 6 december. Vervolgens volgen vele slapeloze nachten en vele dromen van hun geliefkoosde speelgoed! Zijn ze wel braaf genoeg geweest? Zal de Sint weet hebben van die ene keer dat ze écht wel stout waren? Zal de Sint hun huisje niet voorbij rijden? En zullen de schoorstenen nu niet verstoppen door de sneeuw? 't Worden ongetwijfeld nog spannende dagen voor vele kids. En de ouders, wel die hebben voor enkele weken wel héél brave kinderen!
Gisteren werden we verwacht op het Sinterklaasfeest van de liberale vrouwen en hier had Mira de eer om als eerste kindje een pakje in ontvangst te nemen van de goede man. Neen, ze was niet bang, ze keek alleen een beetje verbaasd naar die rare snuiter met die gekke hoed! Voorlopig beseft Mira nog niet waarom al die andere kinderen zo'n heisa maken om die eene oude man met zijn lange baard.


Hoezo bang? Nee, ikke niet hoor!


Als eerste kindje mocht Mira een mooi cadeautje in ontvangst nemen! Dank u Sint (en Yvonne)

Omdat het Johans laatste weekend was, voor zijn 4-maanden durende missie, trokken we met de hele familie Beeckaert naar de Lotto Dôme in Maaseik om de nieuwe bowlingbaan goed te keuren. Omdat de familie Beeckaert in lang vervlogen tijden enkele fervente competitie-bowlers kende (en dit onder de toepasselijke naam: the Rubber Balls), werden de teams eerlijk verdeeld. Maar de spieren waren nog wat stroef, de ballen nog wat te rond, de baan iets te glad, de kegels nog ongeschonden, de schoenen nog niet ingelopen en de "moves" nog niet vloeiend genoeg. De vele verwachtte strikes bleven uit! De glorie van de wonderjaren werd even achter ons gelaten, in de plaats kwamen plezier, vertier, een glaasje wijn en enkele toevallige stunts! Na twee games waren de winnaars bekend, grolden onze maagjes en konden we ons te goed doen aan een lekkere steengrill! Had de sneeuw een avondje eerder gevallen, dan hadden we ons Kerstavond gewaand!

Kind en Gezin...the Sequel, Part III

Mira wordt gróót, althans in onze ogen.
Bij ons bezoekje aan Kind en Gezin afgelopen dinsdag, blijkt zij echter maar een halve centimeter gegroeid te zijn op 5 weken tijd. Maar de nietsontziende blik van de trotse papa merkte op dat Mira voor het eerst juist in de "meetbak" lag. De dame in kwestie trad ons dan ook bij en merkte op dat Mira in het verleden misschien niet correct gemeten was. De vrijwilligster die Mira de vorige twee keren gemeten heeft, was dan ook van gezegende leeftijd. Maar goed, momenteel is Mira 59cm groot en weegt 5kg960. Voor haar leeftijd is ze klein en fijn, maar in onze ogen is ze al een hele dame!

Mira en Maxim

Vandaag brachten we een bezoekje aan Maxim, het zoontje van Leen en Geert.
Maxim is 3 maanden jonger dan Mira, maar al bijna even groot en ondeugend!
Sociaal als ze is, begroette ze haar speelkameraadje met veel enthousiasme! Al keek ze toch even bedenkelijk toen Maxim zijn keel open zette!


Samen gezellig op de speelmat!

Halloween in Bobbejaanland...

Zondag 2 november stonden de neefjes en nichtjes Op't Eijnde (of toch een groot gedeelte ervan) aan de poorten van Bobbejaanland. Gewapend met geplette sandwichkes en een fleske cola maakten we op deze mooie herfstdag het park onveilig!
We hebben gezwierd, getold, gevlogen, gerammeld, gescheurd, geschud, getrild, gegild, gelachen, gesmuld, gedronken, ...
En we zijn nat geworden, althans sommigen toch...

Welke rare dinges hebben we gezien: heksen, trollen, griezels, ... en hollanders die met de pompoendecoratie zijn gaan wandelen. Eerst 1, dan 2 ... tja, en als ze één keer zien dat het mag, dan volgt de rest natuurlijk ook. Ik denk dat ze gerust een paar 100 pompoenen het park uitgesleept hebben. Zouden ze soep gaan maken ??
Maar niks slechts over Hollanders, we hebben er gelukkig een stuk of 7 bij onze familie laten aansluiten waardoor we wel allemaal lekker, leuk en gezellig 9 euro hebben kunnen besparen op ons inkomticket wegens groepkorting!! Ha! (Ja, van 5 jaar in Nederland werken, steek je heel wat op!)
Daags nadien hadden de dames pijn aan de stembanden, de mannen pijn aan hun oren, kon ons Karolien fluiten als een vogeltje, was Dafne een gesmokkeld fruitkistje rijker en maakten Stef en Yves de speelpplaats onveilig met hun toverkunsten. (En minstens één parkmedewerker kan dankzij Jan zelfs een invaliditeitsuitkering aanvragen.)
Mira bleef deze keer bij oma en opa, maar de volgende keer kan zij hopelijk mee!

't Was een griezelig-leuke dag!
Enkele sfeerbeelden:


Erwin en Sven konden het schoon vrouwvolk weer niet met rust laten...


Harry Potter achterna


Wie goed kijkt, ziet ons misschien zitten.


Nadine en Els, gelukkig zonder geluid en op de achtergrond Sven en een klein stukje van Jan!


Soms voelen grote jongens zich nog wel eens klein!


Toen waren we nog niet nat...



Als afsluiter: een groepsfoto! (Let goed op: op de foto zie je goed dat de stoute kindjes onder ons speciaal een rood jasje hadden aangedaan, zodat we ze niet kwijt zouden spelen...)