Deze wil ik toch noteren om nooit meer te vergeten...
De ijskar passeert en we proberen dit te negeren, omdat het net etenstijd is. Mira heeft dit natuurlijk toch gezien en roept enthousiast: "Kijk mama er staan allemaal ijsjes op die ziekenwagen!"
Terwijl ik mijn lach niet kan inhouden, antwoordt papa doodserieus: "Ja hoor die gaat ijsjes brengen naar de zieke kindjes!"
zaterdag 30 april 2011
donderdag 28 april 2011
To do or not to do...
22,5 week ver ben ik vandaag, ietsje verder dan 5 maanden. En blijkbaar staat 22 weken gelijk aan: nest(el)drang. Ik dacht dat dat pas veel later kwam, niet dus zo blijkt.
Nu voor Mira de school terug is begonnen, papa nog steeds met een cursus bezig is en de hele week van huis is en ik in mijn 3e week "verplichte rust" zit, is het huis heel erg stil en heeft de verveling de kop op gestoken. Ook de zon heeft besloten een paar dagen verlof te nemen en buiten is het grijs, miezerig en fris. Je zou voor minder last krijgen van chronische verveling. Maar daar word ik dus zo onrustig van, ik heb geen zittend gat en wil altijd iets te doen hebben. Ik besloot dus een to do-lijstje te maken en elke dag iets te doen in huis: mijn kleerkast opruimen, Mira's kleertjes sorteren, keukenspullen verder inkasten... . Elke dag een beetje doen en voor de rest rust nemen, dat was het plan.
Misschien was dat beetje nog te veel. Vandaag moest ik op controle voor mijn bloeddruk. Toen ik opstond voelde ik de bui al hangen: ik was slapjes en misselijk. De bloeddrukmeter liegt niet en de vermanende vinger van de dokter staat op mijn netvlies gebrand: meer rusten! Alles was me even te veel en voor ik het wist, barstte ik in huilen uit. Gelukkig kon ik wel rekenen op het begrip van de dokter en zij vertelde me dat het rond deze periode net heel normaal is dat je vanalles wil doen: de nest(el)drang doet zijn intrede. Toch benadrukte ze me dat het heel belangrijk is dat ik voldoende rust, ookal voel ik me misschien niet ziek, maar een lage bloeddruk is heel verraderlijk. Ze raadde me aan dat to do-lijstje weg te gooien en er een nieuwe te maken met dingen die ik al zittend kan doen. En eigenlijk heb ik niet lang moeten nadenken, ik heb genoeg dingen gevonden die ik nog moet doen: Mira's foto-album bijwerken én de foto-album van onze trouw eindelijk afwerken bijvoorbeeld. Daar loop ik echt beschamend lang mee achter, dus die staan bovenaan de lijst. En nu ik toch bezig was om een to do-lijstje aan te maken, nog een tweede to do-lijst gemaakt, namelijk een overzicht met wat we nog allemaal moeten doen voordat ons tweede kindje er is. Here we go...ik noem het mijn "Two-to-do"-lijstje. (wat nog te doen op weg naar ons tweede kindje)
TWO-TO-DO
- Namen: omdat we niet willen weten of het een jongen of een meisje wordt, moeten we dus opnieuw 2 namen bedenken. We hebben al een aantal namen vernoemd maar de echte klik met een bepaalde naam is er nog niet.
- Kleertjes: de kleertjes van Mira heb ik deze week ge-her-sorteerd (per maat, per seizoen, nog in de mode of niet). Is het een meisje dan heb ik nog heel veel dat qua seizoen grotendeels overeen zal komen, zo niet dan vind ik wel een gegadigde om de dozen te komen ophalen. Ik wil toch een aantal nieuwe dingen kopen voor de bevalling, want in tegenstelling tot mijn vorige zwangerschap heb ik nog niets gekocht voor de baby.
- Babyspullen: nakijken wat ik heb uitgeleend en nog niet terug heb en wat ik nog nodig heb en moet kopen.
- Meter en Peter vragen: check.
- Geboortekaartje: in progress
- Adressenlijst bijwerken: dringend aan beginnen. Gelukkig is deze vorig jaar met onze trouw nog bijgewerkt, maar heb al minstens 10 mensen aangevinkt waarvan ik weet dat ze verhuisd zijn.
- Doopsuikers: concept is bedacht
- Meter en Peter geschenkjes: concept is bedacht
- Kamertje: Mira verhuist naar de andere kamer...die helaas nog volledig in orde gemaakt moet worden: nieuwe vloer, nieuw plafond, behang én nieuwe "grote meisjes" meubeltjes. Ons tweede kindje krijgt Mira's kamertje, waar eigenlijk niets meer aan moet gebeuren.
- Papieren voor kraamgeld: hoe zat dat nu ook al weer, moet Johan die papieren aanvragen en ik die papieren laten invullen of krijgen we van de dokter papieren mee. Pft, ik haat paperassen.
- Kraamzorg en vroedvrouw aan huis regelen: al twijfel ik deze keer aan de kraamzorg, aangezien ik nu elke week een poetsvrouw heb die drie uurtjes komt.
- Onthaalmoeder: geregeld. Hij of zij krijgt een plekje bij Sandra, Mira's onthaalmama. Dat is al geregeld van de eerste week dat ik wist dat ik zwanger was!
- ...
Zal nog zeker aangevuld worden...
Nu voor Mira de school terug is begonnen, papa nog steeds met een cursus bezig is en de hele week van huis is en ik in mijn 3e week "verplichte rust" zit, is het huis heel erg stil en heeft de verveling de kop op gestoken. Ook de zon heeft besloten een paar dagen verlof te nemen en buiten is het grijs, miezerig en fris. Je zou voor minder last krijgen van chronische verveling. Maar daar word ik dus zo onrustig van, ik heb geen zittend gat en wil altijd iets te doen hebben. Ik besloot dus een to do-lijstje te maken en elke dag iets te doen in huis: mijn kleerkast opruimen, Mira's kleertjes sorteren, keukenspullen verder inkasten... . Elke dag een beetje doen en voor de rest rust nemen, dat was het plan.
Misschien was dat beetje nog te veel. Vandaag moest ik op controle voor mijn bloeddruk. Toen ik opstond voelde ik de bui al hangen: ik was slapjes en misselijk. De bloeddrukmeter liegt niet en de vermanende vinger van de dokter staat op mijn netvlies gebrand: meer rusten! Alles was me even te veel en voor ik het wist, barstte ik in huilen uit. Gelukkig kon ik wel rekenen op het begrip van de dokter en zij vertelde me dat het rond deze periode net heel normaal is dat je vanalles wil doen: de nest(el)drang doet zijn intrede. Toch benadrukte ze me dat het heel belangrijk is dat ik voldoende rust, ookal voel ik me misschien niet ziek, maar een lage bloeddruk is heel verraderlijk. Ze raadde me aan dat to do-lijstje weg te gooien en er een nieuwe te maken met dingen die ik al zittend kan doen. En eigenlijk heb ik niet lang moeten nadenken, ik heb genoeg dingen gevonden die ik nog moet doen: Mira's foto-album bijwerken én de foto-album van onze trouw eindelijk afwerken bijvoorbeeld. Daar loop ik echt beschamend lang mee achter, dus die staan bovenaan de lijst. En nu ik toch bezig was om een to do-lijstje aan te maken, nog een tweede to do-lijst gemaakt, namelijk een overzicht met wat we nog allemaal moeten doen voordat ons tweede kindje er is. Here we go...ik noem het mijn "Two-to-do"-lijstje. (wat nog te doen op weg naar ons tweede kindje)
TWO-TO-DO
- Namen: omdat we niet willen weten of het een jongen of een meisje wordt, moeten we dus opnieuw 2 namen bedenken. We hebben al een aantal namen vernoemd maar de echte klik met een bepaalde naam is er nog niet.
- Kleertjes: de kleertjes van Mira heb ik deze week ge-her-sorteerd (per maat, per seizoen, nog in de mode of niet). Is het een meisje dan heb ik nog heel veel dat qua seizoen grotendeels overeen zal komen, zo niet dan vind ik wel een gegadigde om de dozen te komen ophalen. Ik wil toch een aantal nieuwe dingen kopen voor de bevalling, want in tegenstelling tot mijn vorige zwangerschap heb ik nog niets gekocht voor de baby.
- Babyspullen: nakijken wat ik heb uitgeleend en nog niet terug heb en wat ik nog nodig heb en moet kopen.
- Meter en Peter vragen: check.
- Geboortekaartje: in progress
- Adressenlijst bijwerken: dringend aan beginnen. Gelukkig is deze vorig jaar met onze trouw nog bijgewerkt, maar heb al minstens 10 mensen aangevinkt waarvan ik weet dat ze verhuisd zijn.
- Doopsuikers: concept is bedacht
- Meter en Peter geschenkjes: concept is bedacht
- Kamertje: Mira verhuist naar de andere kamer...die helaas nog volledig in orde gemaakt moet worden: nieuwe vloer, nieuw plafond, behang én nieuwe "grote meisjes" meubeltjes. Ons tweede kindje krijgt Mira's kamertje, waar eigenlijk niets meer aan moet gebeuren.
- Papieren voor kraamgeld: hoe zat dat nu ook al weer, moet Johan die papieren aanvragen en ik die papieren laten invullen of krijgen we van de dokter papieren mee. Pft, ik haat paperassen.
- Kraamzorg en vroedvrouw aan huis regelen: al twijfel ik deze keer aan de kraamzorg, aangezien ik nu elke week een poetsvrouw heb die drie uurtjes komt.
- Onthaalmoeder: geregeld. Hij of zij krijgt een plekje bij Sandra, Mira's onthaalmama. Dat is al geregeld van de eerste week dat ik wist dat ik zwanger was!
- ...
Zal nog zeker aangevuld worden...
zondag 24 april 2011
Bezoekje aan de kinderboerderij en speeltuin in Lanaken
Zaterdag 23 april, een mooie lentedag. We besloten nog eens naar de kinderboerdeij in Lanaken te gaan. Neefje Ferre was ook van de partij. Het werd een hele leuke, maar ook vermoeiende namiddag!
vrijdag 22 april 2011
21 weken echo
Donderdag 21 april...onze 21-weken echo. Eindelijk we zitten op de helft!
En ookal is dit ons tweede kindje, ik was opnieuw super zenuwachtig voor de echo.
Deze zenuwachtigheid had mede te maken met het feit dat ik sinds een drietal weken sukkel met een erg lage bloeddruk. Zo ging ik al enkele keren "tegen de grond" en werd ik al naar het spoed gebracht. Vorige week volgde al het verdict bij een extra controle: verplicht 3 weken thuis blijven en veel rusten! Mijn bloeddruk wordt daarom streng opgevolgd de komende weken. Ook was ik ongerust over het feit dat ik ons tweede kindje veel minder voel dan ons Mira destijds. Er werd me verzekerd dat dit normaal is en een baby zich rustig houdt om zo zijn "zieke" mama te beschermen. Toch maakte ik me ongerust en hoopte ik te horen te krijgen dat alles prima was met ons babytje.
Op dus naar de 2e structurele echo. Helaas zonder papa deze keer.
Eerst de standaard controles: na een uur monitoren van mijn bloeddruk bleek mijn gemiddelde bloeddruk laag, maar wel OK (90/60), mijn gewicht was ook goed (700gr bij gekomen sinds de echo op 13-weken) dus perfect ...
En eindelijk dan onze echo...om te zien of alle organen van ons kleine wondertje goed gevormd waren.
Eerst moest de gynaecoloog hem of haar nog wakker "porren". Hij of zij lag nog lekker opgerold te slapen...met het duimpje in de mond! Net als ons Mira!
En ookal is dit ons tweede kindje, ik was opnieuw super zenuwachtig voor de echo.
Deze zenuwachtigheid had mede te maken met het feit dat ik sinds een drietal weken sukkel met een erg lage bloeddruk. Zo ging ik al enkele keren "tegen de grond" en werd ik al naar het spoed gebracht. Vorige week volgde al het verdict bij een extra controle: verplicht 3 weken thuis blijven en veel rusten! Mijn bloeddruk wordt daarom streng opgevolgd de komende weken. Ook was ik ongerust over het feit dat ik ons tweede kindje veel minder voel dan ons Mira destijds. Er werd me verzekerd dat dit normaal is en een baby zich rustig houdt om zo zijn "zieke" mama te beschermen. Toch maakte ik me ongerust en hoopte ik te horen te krijgen dat alles prima was met ons babytje.
Op dus naar de 2e structurele echo. Helaas zonder papa deze keer.
Eerst de standaard controles: na een uur monitoren van mijn bloeddruk bleek mijn gemiddelde bloeddruk laag, maar wel OK (90/60), mijn gewicht was ook goed (700gr bij gekomen sinds de echo op 13-weken) dus perfect ...
En eindelijk dan onze echo...om te zien of alle organen van ons kleine wondertje goed gevormd waren.
Eerst moest de gynaecoloog hem of haar nog wakker "porren". Hij of zij lag nog lekker opgerold te slapen...met het duimpje in de mond! Net als ons Mira!
Alles werd overlopen: hersentjes, lipje, maag, nieren, middenrif, hartje, dijbeen, omtrek buikje...gelukkig was alles dik in orde...hij of zij weegt ondertussen bijna 400 gram en is ongeveer 22 cm groot. Alles gemiddeld! Echt om te smelten als je je wondertje zo terug ziet... .
 |
| Hallo, hier ben ik weer! |
Daarna kreeg ik nog extra 3D-beelden...waar ik veel van verwachtte, maar waar ik eerlijk gezegd minder op zag dan op de gewone echo. Door deze beelden was het voor de gynaecoloog nog duidelijker te zien dan mijn placenta aan de voorkant ligt. De baby ligt dus als het ware "gesandwiched" tussen de moederkoek en mijn organen in en dat is dus de oorzaak dat ik: enerzijds de baby minder sterk voel en anderzijds drukt de baby daardoor op enkele belangrijke aders en mijn aorta waardoor mijn lichaam harder moet werken om zuurstof te krijgen en dus mijn bloeddruk omlaag gaat. Niet veel aan te doen, ik kreeg het advies om goed te rusten (en vooral op mijn zij te liggen voor de doorbloeding), niet te lang te staan, voorlopig niet auto te rijden en wat meer zout te eten om mijn bloeddruk wat hoger te krijgen. Dan hoor je al je hele leven dat je niet te kwistig met het zoutvat moet omspringen en opeens krijg ik een vrijgeleide om 's avonds zoutchips te eten en mijn paaseitjes te decoreren met een laagje zout!
Langs de eene kant ben ik dus heel opgelucht dat alles goed gaat met ons babytje, langs de andere kant vind ik het heel jammer dat ik mezelf niet zo goed voel. Maar de komende weken ga ik echt rust nemen en zo veel mogelijk genieten van dit kleine wondertje in mijn buik!
 |
| Tot de volgende keer! |
donderdag 21 april 2011
"Oorebelleuh!"
Mira is verzot op "oorebelleuh" en laat zich dus meer en meer kennen als een écht meisje! Ze heeft het van geen vreemden, ook ik heb misschien 25 paar in mijn juwelenkistje liggen.
Zo liep ze al vaak door het huis te paraderen met stickertjes op haar oren of tekende ze stipjes op haar oorlel. "Oorebelleuh!" riep ze ook enthousiast als presentatrices op TV, modellen in boekjes of mensen in onze omgeving oorbellen droegen.
Ik vond haar echter nog veel te jong voor oorbelletjes. Ik zag al gruwelbeelden voor me van gigantische oorknopjes in kleine oorlelletjes of ontstoken gaatjes of ...nog erger: doorgescheurde gaatjes. We zeiden tegen haar: als je groot bent, dan krijg je oorbellen!
In Mira's klasje zaten er echter al enkele meisjes met oorbellen en maar al te vaak mocht ik aanhoren dat kindje X of kindje Y wel oorbelletjes had.
Toen echter bleek dat Mira op school weigerde om naar het toilet te gaan en nog steeds een pamper aan wou naar school, terwijl ze thuis en bij de grootouders wel al 4 maanden mooi op het "potje"(of in Mira's geval: de grote WC) ging, besloot ik het over een andere boeg te gooien. Ik zei haar dat meisjes die flink op school naar het WC-tje gingen, oorbellen kregen. Ik had nooit gedacht dat het zou werken, maar...de dag erna zei Mira: "Ik wil geen pamper meer! Pampers zijn voor baby's." Ik liet haar pamper uit, bracht haar naar school met 2 paar extra stellen kleren en ... als bij wonder...bleek ze die dag mooi naar het toilet te zijn gegaan. Tegen de juf had ze verteld: "Als ik op school naar het wc-tje ga, dan krijg ik oorebelleuh!" Sindsdien is ze volledig droog en gebeurde er noch op school, noch bij de buitenschoolse kinderopvang een ongelukje!
En beloofte maakt schuld...ons Mira kreeg oorbelletjes! Samen met papa trokken we naar de winkel. Mijn onthaalmoeder had me een tip gegeven van een winkel waar beide verkoopsters tegelijk de oorbelletjes schieten in beide oren, zodat je niet na één gaatje de winkel moet verlaten met een hysterisch kind. Tegen Mira zeiden we op voorhand niets...om zoveel mogelijk spanning vooraf te vermijden. Ze gaf geen kik bij het schieten! Trots liep ze naar de spiegel en bewonderde haar oorbellen. We zijn nu 3 weken later en elke avond verzorgt ze nog steeds mee haar gaatjes, waardoor deze heel mooi genezen zijn. Trots showt ze haar "oorebelleuh" aan iedereen...ze is een echt meisje geworden!
Zo liep ze al vaak door het huis te paraderen met stickertjes op haar oren of tekende ze stipjes op haar oorlel. "Oorebelleuh!" riep ze ook enthousiast als presentatrices op TV, modellen in boekjes of mensen in onze omgeving oorbellen droegen.
Ik vond haar echter nog veel te jong voor oorbelletjes. Ik zag al gruwelbeelden voor me van gigantische oorknopjes in kleine oorlelletjes of ontstoken gaatjes of ...nog erger: doorgescheurde gaatjes. We zeiden tegen haar: als je groot bent, dan krijg je oorbellen!
In Mira's klasje zaten er echter al enkele meisjes met oorbellen en maar al te vaak mocht ik aanhoren dat kindje X of kindje Y wel oorbelletjes had.
Toen echter bleek dat Mira op school weigerde om naar het toilet te gaan en nog steeds een pamper aan wou naar school, terwijl ze thuis en bij de grootouders wel al 4 maanden mooi op het "potje"(of in Mira's geval: de grote WC) ging, besloot ik het over een andere boeg te gooien. Ik zei haar dat meisjes die flink op school naar het WC-tje gingen, oorbellen kregen. Ik had nooit gedacht dat het zou werken, maar...de dag erna zei Mira: "Ik wil geen pamper meer! Pampers zijn voor baby's." Ik liet haar pamper uit, bracht haar naar school met 2 paar extra stellen kleren en ... als bij wonder...bleek ze die dag mooi naar het toilet te zijn gegaan. Tegen de juf had ze verteld: "Als ik op school naar het wc-tje ga, dan krijg ik oorebelleuh!" Sindsdien is ze volledig droog en gebeurde er noch op school, noch bij de buitenschoolse kinderopvang een ongelukje!
En beloofte maakt schuld...ons Mira kreeg oorbelletjes! Samen met papa trokken we naar de winkel. Mijn onthaalmoeder had me een tip gegeven van een winkel waar beide verkoopsters tegelijk de oorbelletjes schieten in beide oren, zodat je niet na één gaatje de winkel moet verlaten met een hysterisch kind. Tegen Mira zeiden we op voorhand niets...om zoveel mogelijk spanning vooraf te vermijden. Ze gaf geen kik bij het schieten! Trots liep ze naar de spiegel en bewonderde haar oorbellen. We zijn nu 3 weken later en elke avond verzorgt ze nog steeds mee haar gaatjes, waardoor deze heel mooi genezen zijn. Trots showt ze haar "oorebelleuh" aan iedereen...ze is een echt meisje geworden!
 |
| Kleine oorbelletjes voor onze flinke meid! |
 |
| Ook grote meisjes mét oorbelletjes kijken nog graag TV met vriendje Iejoor. |
woensdag 20 april 2011
Paaspick-nick
Ons buurtcomité organiseerde afgelopen zondag een paaspick-nick. Met z'n allen verzamelden we aan ons speelpleintje om al fietsend naar de Oudsberg in Opoeteren te trekken. Daar wachtte een heuse verrassing op de kinderen: de Paashaas! Die had niet alleen de lentezon meegebracht, maar verstoptte ook paaseitjes voor de kinderen. Nadat alle eitjes verzameld waren, genoten we in de lentezon van een heerlijke paaspicknick!
 |
| Daar liggen er nog verstopt! |
 |
| Zelf paaseitjes pellen! |
 |
| Tot volgend jaar! |
 |
| Mama met haar zwanger "heuveltje"op de berg ... |
Abonneren op:
Posts (Atom)