Thuiskomst papa 23-10-2010

Het is al even geleden dat mijn mama de tijd vond om mijn blog bij te werken!
Sinds 23 oktober is mijn papa terug thuis. Wat was ik blij toen ik mijn papa zag!
Ons gezinnetje is weer herenigd.

Spandoek van de buren.

Welkomsttekst van het buurtcomité

Mama en tante Dafne lieten speciaal een spandoek maken!

Het resultaat: vrienden en buren maakten dat de thuiskomst niet onopgemerkt voorbij kon gaan. Zelfs de "buurtkabouter"was van de partij!

Helemaal overdonderd, maar oh zo blij!

Naar de Kermis in Stokkem!

Waar is de tijd dat wij vroeger een zakcentje kregen van onze grootouders om naar de kermis te gaan? Centjes tellen en dan uitdokteren aan wat we die allemaal konden uitgeven: eendjes vissen, potten gooien, op de draaimolen,...  Niets is veranderd...kinderen van alle tijden vinden de Kermis een ware belevenis. Onder een warme oktoberzon trokken we met omie en opie Stokkem naar de oktober-Kermis in Stokkem. Het werd een fijne namiddag waarbij onze meid zichtbaar genoot!

De Kriebeltuin

Sinds september gaat Mira elke zaterdag naar "De Kriebeltuin". Dit is een leuke vorm van kleuterturnen. Elke week zetten de begeleiders een groot parcours vol nieuwe uitdagingen klaar. In deze "tuin" kunnen kleuters klimmen, klauteren, balanceren, springen, kruipen, rennen, …

Samen met de ouder(s) maken de kleuters kennis met een ruim scala aan toestellen en manieren van bewegen. Hierdoor gaan kinderen zich beter in hun vel voelen, krijgen ze meer zelfvertrouwen, leren ze openstaan voor anderen...en kunnen de kinderen zich zowel fysiek als geestelijk ontwikkelen in een veilige omgeving.

 

 

Augustus 2010

De dagen passeren en augustus deed zachtjes zijn intrede.
Mira en ik hebben ons ritme helemaal terug gevonden en maken van elk vrij moment gebruik om leuke dingen te gaan doen, zodat het missen van man/papa een beetje wordt verzacht. Een overzichtje in foto's.

Dagje Kinderboerderij in Lanaken met tante Dafne en neefje Ferre!

In de speeltuin bij de kinderboerderij in Kiewit.

Uitstapje naar Gaia-park in Kerkrade.

Juli 2010

Ik moet het eerlijk toegeven: er zijn al veel blogmomenten voorbijgegaan die ik niet heb vastgelegd. Waarom? Omdat de tijd tegenwoordig verdacht veel sneller lijkt te gaan dan vroeger en voor ik het weet is het weer avond. Ik zal nu niet al die bijzondere momenten alsnog uitgebreid gaan neerpennen, want eigenlijk kan ik het in één zin samenvatten: ik heb een pracht van een dochter!
Ookal was de afgelopen juli maand geen sinecure: de hittegolf zorgde voor een humeurige meid, die overdag niet wou slapen en 's nachts ook liever voor mini-spookje speelde dan naar dromenland te reizen. Mira was bovendien compleet uit ritme omdat haar onthaalmoeder op vakantie was en ze probeerde wanhopig wijs te raken uit het werkschema van een vakantie-loze mama, die het noodgedwongen even halftijds probeerde te beredderen. Tenslotte moest ze dan ook nog eens haar papa missen en snapte ze niets van al de extra aandacht van de buitenwereld die dat voor haar opleverde. Tussen al die wolken van hopeloze momenten, slapeloze nachten en structuurloze dagen scheen er toch steeds weer een zonnestraaltje: dit kleine, vrolijke, eigenwijze en ondeugende meisje. Een dikke knuffel, een spontane kwijlkus of een grote glimlach...doen alles even vergeten! Wat hebben we een pracht van een dochter!

We hebben heel wat leuke dingen gedaan: knutselen in de kazerne voor papa, op bezoek bij de buurmeisjes Sien, Sienna en Noor, gespeeld op de jaarlijks neven en nichten BBQ, geravot met mijn achterneefje Dario, ...

Wandelen met Han en Bruno!

Bij mijn buurmeisje Sien!

Sien eten geven!

FamilieBBQ met alle neven en nichten en de achterneefjes en nichtjes niet te vergeten!

In de zandbak spelen met mijn beste vriendje Iejoor

Mira en Shilo in de zandbak

Op de trampoline met mijn achternichtje Sofie, terwijl mijn neefje Ferre toekijkt.

Mijn eerste parel-ketting maken met juffrouw Karen

Aardbeitjes eten, samen met mijn achterneefje Dario!

Knutselen voor mijn lieve papa!

Ik probeer Mira zo veel mogelijk te betrekken bij het maken van postpakketjes voor haar papa. Samen doen we inkopen, aan de kassa mag Mira de spulletjes voor haar papa zelf op de band zetten en thuis doen we deze één voor één in een pakketje voor haar papa. Zelf weet ze al goed welke producten voor het 'nootje' (cadeautje) voor papa zijn: Dorito's, worstjes, ... . "Voor papa!" zegt ze enthousiast tegen de winkeljuffrouw!


Op deze manier probeer ik de periode van 4 maanden afwezigheid in te delen in korte momenten: elke week samen met mama een pakketje maken en Mira de verantwoordelijkheid geven om zelf iets voor haar papa te knutselen. Ik hoop dat Mira op deze manier een beetje betekenis kan geven aan de afwezigheid van haar papa. Begrijpen doet ze het natuurlijk niet, maar ze leert wel omgaan met het gemis.


Sinds deze week heeft ze de smaak te pakken...

Heel voorzichtig, rustig en precies maakt Mira kunstwerkjes voor haar papa: plakken, kleuren...en klaar! En papa, die moet dan nog een aantal weekjes geduld uitoefenen om deze kleine pakketjes liefde van het thuisfront in ontvangst te nemen.

Mira, twee jaar!

Toen we even niet keken...
naar onze kleine peuter
is het baby-zijn geweken.
In de plaats kregen we een flinke kleuter!

Op één dag maakt Mira wel duizend dingen mee,
het liefst eet ze "vleesje" of soep met "bollen",
haar lievelingswoordje is nee,
en haar hobby's zijn boekjes lezen, fietsen en rollebollen.

Iejoor en Bumba zijn haar beste vriendjes,
Maar opie, die staat voorop,
en zeker niet vergeten: ook Sandra en de "kiendjes"
met kameraadje Dean op kop!

Vandaag is haar grote dag
ons Mira wordt twee
Een dag waarop alles mag,
dus zing nu maar mee:


"Hieperdepiep Hoera!"

Ferre op logé

Vandaag bleef Ferre een dagje spelen én slapen bij ons!
Wat hadden we plezier met z'n twee!

In het zwembadje spelen...

Samen boekjes lezen.

TV kijken

Met het winkeltje spelen. (Al vond er eentje het heel moeilijk om te delen!)

"Papa, ik lijk steeds meer op jou!"

Acht handen moet ik hebben en minstens een tienvoud aan ogen...om ons Mira in de gaten te houden, sinds Johan opnieuw op missie is vertrokken. Net als ik denk dat ik haar in de mot heb, is ze me toch wel niet te snel af zeker.
Een situatieschets als voorbeeld: nu het kwik flirt met 30 graden, vond ik het hoog tijd om ons zwembadje op te zetten. Neen, niet ons groot zwembad van vorig jaar, dat is veel te veel werk voor een "alleenstaande moeder ad interim". We kochten een iets kleiner, maar daarom niet minder plezierig opblaasbaar model. Ik was eerst van plan om deze zelf op te pompen (met zo'n luchtmatras-pomp die nog dateert van onze festival-jaren), totdat een vriendelijke buur aanbood om even met zijn "compresseur"(of hoe dat ding ook mag heten) langs te komen. Op een mum van tijd was deze klus geklaard! Maar voor Mira kon het niet snel genoeg gaan: "Wembadje!" galmde er onafgebroken in ongeduldige peutertaal over het gazon. Deze aria zette ze kracht bij door achtereenvolgens en in willekeurige volgorde op de grond te stampen, boos over het gras te rollen en met haar schoenen te gooien! Toen haar "wembadje" eindelijk (al waren dit slechts 10 minuten) zijn volledig vorm had aangenomen, moest dit natuurlijk nog gevuld worden! Wat kan een peutergeduld op de proef gesteld worden. Snel de tuinslang aansluiten...en vullen maar. Vriendelijk bedankte ik onze buurman en voordat we het wisten geraakten we even in gesprek over de op til zijnde verfwerken aan ons huis...totdat ik opeens besefte dat het nu wel heel erg stil was achter mij. Ik draaide me om en zag Mira trots met de tuinslang over het gazon paraderen: het gras, de was op de wasdraad, de muren van ons pas-geverfd huis, de zandbak, ons konijn en de cavia's...alles inclusief Mira was nat. En in het zwembadje...nog geen bodempje water! Mijn eerste reactie was boos worden.... en Mira...die keek me guitig aan en spoot me van onder tot boven nat en terwijl ik de straal probeerde te ontwijken, gooide ze er op de koop toe nog een vettig lachske bovenop! De guitige blik in haar ogen sprak boekdelen en even zag ik een mini-Johan voor me staan! Wat lijkt Mira veel op haar papa, niet alleen qua uiterlijk: haar veelkleurige alleszeggende ogen en speelse krullen, maar ook haar gedrag: haar volhardende wilskracht, haar eigengereid sterk karakter, maar gelukkig ook haar guitige streken! En ookal is lijken op iemand, niet hetzelfde als zijn ...hoe ver Johan ook weg is, ik heb toch altijd een beetje van hem in huis.

Stripverhaal: Mira versus Ferre

Ferre: "Oh leuk samen spelen! Mira mag ik meespelen?"
Mira: "Neen, van Mina."


Ferre: "Toe Mira, mag ik meespelen?"
Mira: "Neen! Van Mina!"


Ferre: "Maar zeg, dat is eigenlijk wel mijn speelgoed hé!"
Mira: "Neeeeeeeen, van Mina!"



Ferre: "Aan de kant, ik wil meespelen!"
Mira: "Neeeeeeen! Van Miiiiinaaaa!"



Mira: "Ik heb toch alle diertjes voor mezelf gehouden, na-na-na-na-naaah!
Ferre: "Wacht gij maar totdat ik wat groter ben!"

Mira Duimelina

Al in mijn buik was Mira een duimelijntje. Ook als baby bleek het fenomeen "tuttie" -zoals ze dit nu zelf noemt- niet aan haar besteedt. Mira kiest resoluut voor haar duim als ze moe is...net als haar mama vroeger!

 

Spelen versus opruimen...

 

Boos, lief, blij en ondeugend!

De kinderboerderij

Buiten een weekje van 20graden in april, hielden de weergoden dit jaar een extra lange winterslaap. De winterjassen bleven aan de haak, de sjaals in de aanslag en ook de winterlaarzen deden nog een extra maandje dienst. En dan ben ik nog de snotneusjes vergeten. De druilerige ochtenden waarop Mira met tranen in de ogen aan het raam stond en teleurgesteld "Buiten Pelen" riep, zijn niet meer op twee handen te tellen. Wat een verademing toen gisteren onverwacht de zon opnieuw doorbrak en de thermometer 16 graden aanwees. Tijd voor een uitstapje naar... de Kinderboerderij!
Konijntjes, cavia's, hangbuikzwijntjes ...maar vooral de geitjes vielen in de smaak bij Mira!