"Papa, ik lijk steeds meer op jou!"

Acht handen moet ik hebben en minstens een tienvoud aan ogen...om ons Mira in de gaten te houden, sinds Johan opnieuw op missie is vertrokken. Net als ik denk dat ik haar in de mot heb, is ze me toch wel niet te snel af zeker.
Een situatieschets als voorbeeld: nu het kwik flirt met 30 graden, vond ik het hoog tijd om ons zwembadje op te zetten. Neen, niet ons groot zwembad van vorig jaar, dat is veel te veel werk voor een "alleenstaande moeder ad interim". We kochten een iets kleiner, maar daarom niet minder plezierig opblaasbaar model. Ik was eerst van plan om deze zelf op te pompen (met zo'n luchtmatras-pomp die nog dateert van onze festival-jaren), totdat een vriendelijke buur aanbood om even met zijn "compresseur"(of hoe dat ding ook mag heten) langs te komen. Op een mum van tijd was deze klus geklaard! Maar voor Mira kon het niet snel genoeg gaan: "Wembadje!" galmde er onafgebroken in ongeduldige peutertaal over het gazon. Deze aria zette ze kracht bij door achtereenvolgens en in willekeurige volgorde op de grond te stampen, boos over het gras te rollen en met haar schoenen te gooien! Toen haar "wembadje" eindelijk (al waren dit slechts 10 minuten) zijn volledig vorm had aangenomen, moest dit natuurlijk nog gevuld worden! Wat kan een peutergeduld op de proef gesteld worden. Snel de tuinslang aansluiten...en vullen maar. Vriendelijk bedankte ik onze buurman en voordat we het wisten geraakten we even in gesprek over de op til zijnde verfwerken aan ons huis...totdat ik opeens besefte dat het nu wel heel erg stil was achter mij. Ik draaide me om en zag Mira trots met de tuinslang over het gazon paraderen: het gras, de was op de wasdraad, de muren van ons pas-geverfd huis, de zandbak, ons konijn en de cavia's...alles inclusief Mira was nat. En in het zwembadje...nog geen bodempje water! Mijn eerste reactie was boos worden.... en Mira...die keek me guitig aan en spoot me van onder tot boven nat en terwijl ik de straal probeerde te ontwijken, gooide ze er op de koop toe nog een vettig lachske bovenop! De guitige blik in haar ogen sprak boekdelen en even zag ik een mini-Johan voor me staan! Wat lijkt Mira veel op haar papa, niet alleen qua uiterlijk: haar veelkleurige alleszeggende ogen en speelse krullen, maar ook haar gedrag: haar volhardende wilskracht, haar eigengereid sterk karakter, maar gelukkig ook haar guitige streken! En ookal is lijken op iemand, niet hetzelfde als zijn ...hoe ver Johan ook weg is, ik heb toch altijd een beetje van hem in huis.