Tussendoortje

 

Let it snow, let it snow, let it snow...

Terwijl de sneeuw met bakken uit de lucht viel alsof de engeltjes in de hemel een kussengevecht-marathon hielden en een sneeuwtapijt zich over wegen en velden neervlijde, keek Mira vol verwondering naar buiten! Als vanouds oefent de sneeuw een enorme aantrekkingskracht uit op klein en groot. En aangezien de belgische wegen niet bestand bleken te zijn tegen dit sneeuwpakket, trokken ouders met hun ingeduffelde kinderen met de slee op pad. Papa's werden bekogeld met sneeuwballen en mama's boetseerden samen met hun kroost sneeuwpoppen in de achtertuin. Wat een prachtige taferelen...
Ook Mira trotseerde de kou in haar winterlaarsjes en zakte tot aan haar knietjes in de sneeuw! Plezier verzekerd...althans voor even!

Onze nieuwe huisgenoot...Zara!

Sinds een weekje zijn we de trotse eigenaars van Zara, een black shaded golden Britse korthaar. Zara zocht een nieuwe thuis, omdat de andere katten van haar cattery zich tegen haar hadden gekeerd. Haar baasjes zochten dus een nieuw gezin waar Zara rust en geborgenheid zou vinden. We reden helemaal naar Utrecht om haar te bewonderen en ... keerden samen met haar huiswaarts.
Na enkele dagen acclimatiseren, voelt Zara zich helemaal thuis. Ze is speels en lief, maar ook lui en fan van warme, zachte hoekjes. Ze is ondertussen ook dikke vriendjes met Mira en vlijt zich 's avonds lekker tussen ons in op de zetel.

My baby just loves to dance...

Een doodgewone doordeweekse avond...
Mira verrast ons spontaan op een dansje. Snel de camera in de aanslag om dit te vereeuwigen!

Eerst een dansje doen...PAUZE...op adem komen...dan papa terroriseren!






Mm(a)m(a)melk...en je kan tegen een stootje!

Dag Sinterklaasje!

Naar jaarlijkse gewoonte waren we te gast in de kazerne voor een bezoekje aan de Sint!
Mira vond het geweldig om te spelen met de andere kindjes...totdat de Sint verscheen! Ze is een beetje, heel erg bang van de Sint. Hopelijk durft ze volgend jaar wel op de schoot bij de goede man!


Maite en Mira...de Bumba-lovers


Lucas en Mira maken een tekening voor de Sint


Samen met de grote meisjes op de wipdiertjes.


In de veilige armen van papa op bezoek bij de Sint.


Wat een leuk cadeautje!


Dag Sinterklaasje...tot volgend jaar!

Mijn vriendjes Iejoor en Bumba!

Mira heeft twee onafscheidelijke vriendjes: Iejoor en Bumba.
Iejoortje, het norse en pessimistische ezeltje uit de verhalen van Winnie de Poeh, koos ze al een half jaar geleden tot haar trouwe vriend. Maar sinds ze Bumba leerde kennen, besloot ze ook hem tot knuffeltje te bevorderen. Eerst hadden we een grote Bumba, maar die is wat onhandig om overal mee naar toe te nemen. Daarom kochten we een kleine Bumba, die klein genoeg is om samen met Iejoor overal mee naar toe gesleept te worden: naar bed, naar omie en opie, naar Sandra, ...overal wordt Mira vergezeld van haar onafscheidelijke vriendjes. En ojee als we er eentje vergeten.

Sinds kort speelt ze ook echt met Bumba en Iejoor, want in haar fantasiewereld zijn dit nog echte vriendjes. En met echte vriendjes speel je natuurlijk ook echte spelletjes!

Boekjes lezen!

Bijna elke dag hoor ik wel van iemand dat Mira ontzettend veel op haar papa gelijkt. Haar ondeugende donkere oogjes zullen daar ongetwijfeld voor iets tussen zitten. En natuurlijk moet ik zelf ook toegeven dat ze heel veel op haar papa lijkt.
Veel moet je echter niet van genetica afweten om te weten dat ze natuurlijk ook 50% van haar genen van mij heeft. En die 50% moet ergens zitten natuurlijk! Haar liefde voor boeken heeft ze duidelijk van mij geërfd: in boekjes kijken, aanduiden en (voor)lezen zijn haar favoriete bezigheden. Dus wat doen we op een druilerige herfst-zondag ... boekjes lezen natuurlijk!

Nore!

Ik vertelde het reeds in één van mijn vorige blogberichten: het is een vruchtbaar jaar.
Vorige week dinsdag 27 oktober werden mijn vriendin Liesbeth en haar man Tom de trotse ouders van een dochtertje: Nore!

We brachten hen een bezoekje in het ziekenhuis!
Wat een prachtig klein meisje! (En weeral lijkt onze kleine Mira zo groot!)

Ferre...

Hier is hij nog eens, onze stoere Ferre!
Hij stelt het goed en vandaag is hij samen met zijn trotse mama en papa naar huis mogen gaan! Want nergens is het beter dan thuis!

Impressie van de voor -en achterkant van het zeer originele geboortekaartje, helemaal in de stijl van Dafne en Jan:





Dreaming...


Hier lig ik goed...
Beelden zeggen meer dan woorden, niet?

Welkom Ferre!

Donderdag 8 oktober werd Ferre geboren, zoontje van mijn zus Dafne en haar man Jan. En wat een timing, net op zijn uitgerekende dag kwam hij ter wereld. Deze flinke jongen van 3kg620 en 51 cm groot is Mira´s eerste neefje en mijn tweede petekindje! En wat een schatje is hij, ik smelt helemaal weg als ik hem zie!

Ferre, één dag oud.


4 op een rij: de fiere oma en opa en hun twee kleinkinderen Ferre en Mira!

Mira loves Bumba!

Ook wij blijven niet bespaard van de Studio 100 huiskamer-indoctrinatie! Mira heeft sinds enkele weken Bumba ontdekt! Sindsdien staat ze elke dag trouw om 17u55 op haar vriendje Bumba te wachten. "Bumba-Bumba-Bumba!" galmt het dan 5 minuten ongeduldig door de huiskamer totdat de lachende clown op het scherm verschijnt! Gefascineerd hangt Mira dan aan het scherm gekluisterd: ze danst mee op de muziek, lacht met de circusdieren en klapt mee met de kindjes! Toch fantastisch om te zien!



Mira en Bumba kijken naar ...Bumba!

Activia-Mira

Mira is verzot op yoghurt in al zijn smaken en varianten!
Ook als mama en papa een potje openen, staat ze vol ongeduld klaar met haar lepeltje om een hapje te nemen.
Laatst was ze er 's ochtends in geslaagd om ongemerkt een bijna leeg potje van de tafel te nemen om dan stiekem op haar speeltapijt de laatste restjes te verorberen! En dat smaakte!

Beebiekes en zo...

Nog nooit waren er in onze omgeving zo veel vrouwen zwanger dan dit jaar. Niet toevallig was ik vorig jaar hoogzwanger, net bevallen of al borstvoedinggevend te gast op de vrijgezellenavonden en trouwfeesten van de meerderheid van hen.

In februari beet Ava de spits af, dochtertje van Wendy en Cis, daarna was het enkele maanden stil voordat Lisa, het dochtertje van Ann en Rudi het levenslicht zag. Toen volgde Chiara, het dochtertje van Johans neef en op mijn werk werden collega's de trotse ouders van Philias en Isa. Tenslotte vielen de kaartjes van de stoere jongens Nyo, Sion en Rune in de bus! Een ware babyboom!
En nu is het nog wachten op -in respectievelijke volgorde- mijn lieve zus Dafne, vriendinnen Liesbeth en Laura, collega's Petra en Steffi, schoonzus Marijke en collega Mariëlle! En wie zal de volgende zijn?
Bij deze laatste vraag kijken velen vaak naar mij. Niet zelden wordt er bij ons gepolst wanneer Mira een broertje of zusje krijgt. Ik hoor de vraag vaak al van kilometers ver aankomen. Voorlopig blijven wij jullie het antwoord schuldig en hebben we onze handen meer dan vol met Mira.

En Mira, die wordt stilaan een echte meid en is bijlange na geen baby meer maar een ondernemende peuter. En ik geef het toe, soms mis ik mijn kleine baby-Mirake en verlang ik naar het samen knuffelen en "knoezelen" (zelf uitgevonden woord voor een combinatie van knuffelen en snoezelen). Geen minuut zit Mira nog stil, ze wil enkel nog maar ontdekken, rondlopen en ravottten. Maar deze week staken de pijnlijke tanden daar een stokje voor. Midden in de nacht werden we getrakteerd op een tranenconcert. Niets hielp! Enkel rustig sussen op mama's buik bood een oplossing. En ookal konden papa en Mira nu lekker slapen en lag ik helemaal verstijfd uit schrik dat ze van me af zou vallen de hele nacht wakker, toch genoot ik stiekem van het baby-Mirake op mijn arm! Voor even was ze nog eens "mijn beebieke".

K&G

Vandaag was het nog eens tijd voor een bezoekje aan Kind en Gezin.
´t Was al van april geleden, dus waren we heel erg benieuwd hoeveel de weegschaal en de meetlat zouden aangeven: 9kg040 en 74,5cm groot. Nog steeds p25 op de curve, maar bijna 2kg zwaarder en 7cm groter!
Daarna stonden Mira 2 prikjes te wachten. Niet meer in de bil deze keer, maar in elk bovenarmpje één. Dat was niet naar haar zin en dat mocht de hele wachtkamer weten. Toch waren de traantjes snel weer verdwenen, toen de dokter een koekje uit zijn hand toverde. Bij het buiten gaan bedankte ze de dokter dan toch met een kushandje. Een kinderhand is snel gevuld!
Ook bij de verpleegster mocht Mira haar kunnen (of moet ik zeggen: kunsten) tonen. En ze haalde al haar truken uit de spreekwoordelijke doos: lopen, springen, dansen, klimmen, handjes draaien, een torentje bouwen, met speelgoed gooien... (mama mocht achteraf we alles alleen opruimen, hihi). De verpleegster en dokter stonden vooral versteld van haar vocabulaire! Dat belooft...papa krijgt er een babbelkousje bij!

Een greep uit Mira's woordjes: papa, mama, bal,ja, bah, oooh, wa-da?(inclusief wijzend vingertje), Jella (Gella, de hond van omie en opie), pak, kijk, woe-woe (als ze een hondje hoort), ajoo (hallo) en niet te vergeten ...kak!

Uitstapje naar Gaia-park Kerkrade

Waarom het Gaia-park in Kerkrade onlangs voor de tweede maal op rij werd verkozen tot mooiste dierentuin van België en Nederland, wouden wij wel eens zelf ervaren. En wat een verademing! Dit recente dierenpark heeft duidelijk veel aandacht besteed aan het creëren van natuurgetrouwe habitats voor hun talrijke bewoners. Ruime kooien en openluchtverblijven wisselen elkaar af en de dieren maken géén depressieve, vermoeide indruk, maar lijken zich daarentegen écht thuis te voelen en zich te vermaken. We maken kennis met spelende slingeraapjes, een imposante gorilla, zeldzame witte neushoorns, razendsnelle cheeta´s, een dwerg-nijlpaardje en niet te vergeten de zebra's: Mira´s favorieten! Maar ook minder bekende bewoners: een bongo, een veelvraat en capibara´s toonden zich in al hun pracht en praal!
´t Was een fantastische dag en Mira, onze dierenvriend, genoot met volle teugen! De ideale uitstap om de zomermaanden uit te wuiven...



Beelden zeggen meer dan woorden...


Mira bespiedt de beverratjes!

NIEUW: mijn gastenboekje

Amai, ik zie dat er al 9600 mensen mijn blog zijn komen bezoeken!
Dat is veel zeg!
Bedankt allemaal voor jullie bezoekje!

Ik ben heel nieuwsgierig om al die bezoekers te leren kennen en daarom heeft mijn papa een gastenboekje op deze blog gezet. Links beneden kunnen jullie een berichtje voor mij achter laten (maar ook voor mijn papa en mama...).

Dikke Knuffel,


Mira

Fotootjes van bij Sandra!

10 maanden, zo lang al, gaat onze kleine spruit 3 dagen per week naar Sandra, haar onthaalmoeder. Ik weet nog hoe moeilijk Johan en ik het vonden om een onthaalmoeder te kiezen, waar we ons -toen nog ongeboren- spruitje heen zouden brengen. We zetten onze wensen en verwachtingen op een rijtje en bezochten enkele onthaalmoeders. Maar hoe maak je de juiste keuze? En dan ga je als ouders op je gevoel af. Bij Sandra was er dé klik! Was het haar enthousiasme? Haar positieve ingesteldheid? Haar zorgzame houding? We kunnen er nog steeds niet de vinger op leggen wat nu precies de doorslag gaf, het voelde instinctief gewoon goed aan...

En het lijkt alsof het gisteren was, toen we Mira voor het eerst naar Sandra brachten (zie blog oktober 2008). Met lood in de schoenen en een klein hartje lieten we haar achter bij haar onthaalmoeder en de andere onthaalkindjes. Voor mama en papa ongetwijfeld een grotere aanpassing dan voor Mira!

Nu 10 maanden later lijkt het alsof het nooit anders was. Mira gaat elke maandag, dinsdag en donderdag (en later ook op vrijdag, als mama's 4-5e er op zit) opgewekt en monter naar Sandra. Ze begint al te kraaien van opwinding als we bij Sandra de oprit op rijden. Mira leert er spelen én delen met andere kinderen in een veilige en geborgen omgeving. Wat wil je nog meer? Een lachend gezichtje als mama haar brengt, een lachend gezichtje als papa haar komt ophalen.

Sandra startte deze week ook met een blog, volledig gewijd aan haar ´schatties´ en enkel toegankelijk voor de mama´s en papa´s die wel eens een blikje achter de schermen willen werpen.
Allemaal stralende, lachende en blozende gezichtjes kleuren haar foto´s ...

Een overzichtje van onze Mira in een collage...(klikken om te vergroten)





Mira en Sandra


"En als Sandra het even te druk heeft met de andere kindjes, dan zal ik wel even op Lotte letten."

Naar de braderie in Stokkem met omie en opie!

Mijn mama en papa wilden graag eens een avondje met z'n tweetjes op stap. Lekker uit eten voor papa's verjaardag... zonder mij.
Maar of ik dat erg vond? Neen hoor!
Ik mocht gaan logeren bij omie en opie in Stokkem. Net deze week was het daar braderie: marktkraampjes, live muziek, lampjes in de straten, terrasjes en...de Kermis natuurlijk! Ik was niet weg te slaan op de carroussel!

Aan zee (slot)

Niet alleen water heeft een grote aantrekkingskracht op kinderen, ook opblaasbare bootjes! Onder het waakzame oog van mama en papa waant onze meid zich een echte kapitein! Schip Ahoy, piraatjes!


Varen, varen over de baren,
varen varen over de zee,
die nog nooit gevaren heeft,
weet niet hoe een zeeman leeft,
varen varen over de baren,
varen varen over de zee.
en Tom, Liesbeth en hun toekomstig babytje mogen ook met me mee!


Zon, zee en vooral ZAND!





Stoer de golven trotseren!

Pintje drinken!

Wat is er verfrissender dan een pintje op een dag waarop de thermometer 33 graden aanwijst?

Van zo'n pintje, daar word je lekker lollig van!


Zou ik er nog eentje drinken?


Pfft, ik zie precies 2 mama's en 2 papa's!

Naar zee! (Dag 1)

Pft, wat een lange trip met de auto! Dat was niet leuk! Maar mama en papa zeiden dat we hele leuke dingen gingen doen. Dat wil ik toch wel eens zien!
Maar...wat is me dat? Een mega zandbak en een reuzengroot zwembad! Ik droom...of toch niet?


Wat een raar zwembad! Het water gaat op en neer en heen en weer... Voor de veiligheid toch even voelen met mijn voetjes!

This is fun!


Als ik wat zand in dit bakje doe, zou ik dat dan mee naar huis mogen nemen?


Dat zand staat bovendien geweldig bij mijn nieuwe badpakje en hippe bril!

Mijn eerste stapjes! (Net geen 13 maanden oud)

Stapje voor stapje,
Onzeker,
onwennig

Handjes omhoog,
In de lucht,
zonder steun

Ogen omlaag
En dan weer vooruit

Uitmondend in
een stralende lach


Het is haar gelukt: de eerste onzekere, wankele stapjes zijn gezet!
Een beetje bang, maar toch zo verwonderd over haar eigen kunnen!
Trots klappen we in onze handen!

En nu oefenen maar, zodat ze achter ons aan kan rennen (of zal het eerder andersom zijn)

Mira Verde

Op onze Nationale Feestdag trokken we de landsgrenzen over naar het mooie Mondo Verde in Landgraaf. Deze unieke groene wereld staat niet alleen bekend om zijn prachtige wereldtuinen, maar is ook de trotse bezitter van Europaas grootste openlucht vogelvolière. Bontgekleurde vogels en handtamme aapjes verwelkomden ons en bezorgden Mira de dag van haar leven. Meermaals hoorden we haar gieren van het lachen en ook haar pas geleerde woordjes "Kijk!" en "Wa-da?" (Wat is dat?)weerklonken meermaals door het weelderige groen!




Uitblazen aan de Trevi-fontein! Met de zon in onze ogen, wanen we ons even écht in Italië



Samen met papa even genieten van het uitzicht over het park in een japans theehuisje.


Gigantische koi's verdringen elkaar voor een hapje in de Japanse tuin.


Mira valt van de ene verbazing in de andere...en neemt plaats op de rug van een gigantische dinousaurus. Geen paniek oma's, het is maar een planteneter!


Lachen en gieren op een gigantisch luchtkussen!