Sinds kort slaag ik er alleen in om een paar wazige, bewegende foto's te maken.
Een mooie reportage ter illustratie!
En neen, ook een professionele fotograaf bood geen soelaas! Vol verwachting hoopte ik dat een kinderfotograaf er wel in zou slagen om Mira op de gevoelige plaat vast te kunnen leggen! Dat was dus mooi buiten het temperament van ons dametje gerekend! Ze keek de fotograaf aan met een blik die het midden liet tussen: huilen, boos kijken en wantrouwen. Hoe de fotograaf ook sprong, floot, riep, lachte, kiekeboe deed of met popjes zwaaide...Mira gaf geen kik! Ook ik heb staan springen, roepen, gekke-bekken getrokken, met haar favoriete speelgoed gezwaaid...niks hielp! 2 weken later ging ik met lood in de schoenen het resultaat bewonderen. De fotograaf verzekerde me nog dat ik niet verplicht was om een foto te kopen...dat voorspelde niet veel goeds! De foto's waren inderdaad allemaal even lelijk! Ik heb de twee "mooiste" gekozen (ik durfde niet anders, mijn plichtsgevoel nam de bovenhand), afgerekend en heb schoorvoetend zijn zaak verlaten! En Mira, die glimlachte als nooit tevoren! Grmbl!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten