Vrijdag 4 juli 2008, een dag als een ander voor zo velen, maar voor ons tweetjes: een dag die voor altijd in ons geheugen gegrift staat: ons Mira werd geboren!
We hebben dit verhaal al ontelbare keren verteld, maar aangezien het nooit verveelt, voor herhaling vatbaar op deze blog.
Het begon reeds in de nacht van woensdag 2 op donderdag 3 juli: Debora werd weer eens wakker van de "oefenweeën". We waren dit reeds gewoon en aangezien we er van uit gingen dat ze de natuur een handje zouden moeten helpen de komende week, probeerde de toekomstige mama nog wat te slapen. Maar zoals zoveel voorgaande nachten, lukte dit niet. Ook door de dag bleven de contracties aanhouden en alhoewel ze erg onregelmatig waren, werden ze geleidelijk aan sterker én pijnlijker! Tijdens het avondeten merkten we op dat de contracties toch wel regelmatig optraden...misschien toch geen loos alarm deze keer?
Toen de weeën om de 10 min kwamen én echt pijnlijk werden, ging Debora nog snel in bad om de weeën op te vangen, terwijl Johan de koffers inlaadde. Ook Marcelleke kreeg nog snel spoedeisende hulp toegediend door onze vriendelijke dierenarts (ja, sinds kort staan we in Neeroeteren te boek als: "dat hoogzwanger koppel met de zieke cavia").
Met weeën, die om de 5 minuten optraden, vertrokken we naar het ziekenhuis in Genk. We beseften 't: dit waren de laatste uurtjes onder ons twee...
In Genk hadden de vroedvrouwen en gynaecologen een drukke avond achter de rug: 7 bevallingen! Maar nu was het er lekker rustig...althans voorlopig toch. In de arbeidskamer legde de vriendelijke vroedvrouw Sabine Debora aan de monitor. Al 3 centimeter en weeën om de 5 minuten...ons hart ging sneller kloppen!
Maar al snel werd duidelijk dat de bevalling nog wel even op zich zou laten wachten: de weeën vielen terug en de hartslag van onze kleine spruit bleef hoog. 't Zou nog een lange, zware nacht worden. Ondertussen bevielen één voor één ontelbare vrouwen, die ná ons binnen kwamen!
Debora probeerde de weeën op te vangen op "de bal"of al lopend en Johan masseerde er op los. Regelmatig sprong de vroedvrouw binnen...4 cm om 2u...5cm om 7u 's ochtends! Dit zou nog wel eens een hele dag kunnen duren. Aangezien Debora na twee nachten zonder slaap zo slap als "een vod" was, besloten we voor een epidurale te gaan. Daarna werden de vliezen gebroken...maar ook dit had weinig effect: ons babytje weigerde te komen. Uiteindelijk werden er weeënopwekkers toegediend. Gelukkig ging vanaf dan alles snel: om 11u had Debora 9 cm en leerde de vroedvrouw haar persen!
Om 11u30 werden we de verloskamer binnen gebracht en 3 persweeën later...waren we de gelukkige ouders van een gezonde...DOCHTER! Wat waren we gelukkig én sprakeloos. Welkom in onze armen MIRA, welkom in deze wonderlijke wereld!
Papa Johan en mama Debora
1 opmerking:
' het hoogzwangere koppel met de zieke cavia'
tja, best een originele manier om bekend te staan bij de lokale middenstand :-)
Een reactie posten