Ik weet nog dat ik mezelf einde mei afvroeg wat ik in godsnaam zou moeten doen tijdens al die maanden bevallingsverlof.
En nu moet ik met schaamte toegeven dat ik, tijdens die 5 maanden dat ik ben thuis geweest, eigenlijk helemaal niet zo veel gedaan heb! De weken voor mijn bevalling kon ik uiteraard niet veel meer doen dan wachten! En dat wachten kwam me ook echt de strot uit. Dus wat deed ik: niet veel meer dan DVD-boxen grijs draaien. Desperate Housewives, Gooische Vrouwen, ER...het passeerde hier allemaal de revue!
Toen Mira er eindelijk was ging uiteraard al onze tijd naar haar en hebben we genoten van het gezinsleven!
En opeens...was daar mijn laatste verlofweek! Vanaf maandag zal Mira 3 dagen per week naar de onthaalmoeder gaan. Gisteren, donderdag, mocht ze al een keertje oefenen. Maar voor wie het nu echt oefenen was, voor mama en papa of voor Mira...dat laat ik even in het midden!
Vol goede moed en met een heel klein hartje bracht ik Mira gisterenochtend voor het eerst naar Sandra, onze onthaalmoeder. Enthousiast werd ze daar "onthaald" door Sandra en de andere kindjes. Voor de andere kindjes was Mira een échte attractie. "Wauw, een babytje!" en Mira genoot van al die aandacht! Al dat speelgoed, al die kindjes, al die kleuren en al die nieuwe gezichten...ze gaf haar ogen uitgebreid de kost. Na 5 minuten begon ze al te kraaien, te lachen en te vertellen...mama was nu even niet belangrijk meer. Ik zag dat ze in goede handen was, dus hield het afscheid kort en vertrok met stille trom en een kleine traan...
Oh wat miste ik mijn kleine meid! Het huis was leeg en stil... Gelukkig had ik heel wat om handen en belde Sandra al naar een uurtje om mij gerust te stellen.
Enkele uren (het leken eeuwen) en een telefoontje later, ging ik Mira ophalen. Ze zat als een koningin op een troon (lees: relaxstoeltje), in het midden van een groepje kinderen die alleen maar oog hadden voor... haar! Ik hoorde haar vrolijk kraaien van plezier!Het duurde zelfs even voordat ze mij in de gaten kreeg. Mira had een leuke tijd, dat viel niet te ontkennen.
Sandra was dolenthousiast over haar nieuwe opvangkindje: Mira was rustig, vrolijk en speels! Mira tevreden, Sandra tevreden, dus mama ook tevreden!!!
Ookal is het zwaar om als ouders je kind bij iemand anders achter te laten, het helpt al heel wat als je weet dat je kind in goede handen is!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten